कवि माेहन खत्री 'रसिक' का मार्मिक कविता "आमा"

माेहन खत्री 'रसिक' का मार्मिक कविता "आमा" 

आमा  -  मार्मिक  - कविता

रुँदै जन्मिएको मलाई

पहिलो पटक हाँसाइदिने मान्छे— आमा,

आफ्नै भोक बिर्सेर

मेरो पेटभरि पार्ने मान्छे— आमा।

बाहिर संसार कठोर हुँदा

घरभित्र स्वर्ग जस्तै न्यानो बनाइदिने,

म लड्ने झल्को आयो भने

आफ्नै हातले समातेर पुनः उठाइदिने— आमा।

पिर भइरहेका दिनहरूमा पनि

छातीभित्र पूरा हिमाल बोक्छिन् उनी,

तर चेहरा त्यही—

न्यानो, धैर्य, ममताले भरिएको।

शरीर थाकेको हुन्छ,

मन भारी भएको हुन्छ,

तर छोराछोरीका अगाडि

उहाँ कहिल्यै थकित देखिँदिनन्—

त्यही त चमत्कार हो,

त्यही त आमाको रूप हो।

रातभर निद्रा चोरी

मलाई निदाएको हेरेर मुस्कुराउने,

आफैँ रोएर पनि

मलाई नरोएस् भनेर सान्त्वना दिने—

कसरी अटाउनु शब्दमा यस्तो माया?

आज म ठूलाे भएको छु,

तर उहाँको काख सम्झिँदा

अझै बालक जस्तै बन्छु—

किनकि संसारले नदिने

सबै शान्ति, सबै शक्ति

एकै नाममा भेटिन्छ— आमा।